Veelgestelde vragen

Uw bron voor informatie over geestelijke gezondheid.

 

Het gedrag van een van mijn familieleden baart mij zorgen – wat moet ik doen?

Uw geliefde vertoont gedragingen die met elkaar in verband staan en die u al enkele weken vreemd lijken en die u niet meer kunt herkennen, het is belangrijk om deze persoon aan te moedigen om te raadplegen als:

  • Ze kan zichzelf niet meer voeden zoals gewoonlijk,
  • Zijn slaap is verstoord,
  • Ofwel verandert ze voortdurend van lachen in tranen, ofwel vertoont ze acute tekenen van verdriet en neerslachtigheid,
  • In tegenstelling tot hun gewoontes gebruikt uw geliefde alcohol of drugs, of is de intensiteit groter dan normaal
  • Ze heeft moeite zich te concentreren tijdens het kijken naar tv, een film of het lezen van een boek,
  • Ze kan een gesprek niet meer volgen,
  • Ze spreekt moeilijk en onverstaanbaar,
  • Ze hoort stemmen of ziet dingen die jij niet hoort/ziet,
  • Ze voelt zich bekeken/bekeken/gevreesd zonder duidelijke reden
  • Ze wordt agressief zonder duidelijke reden

In eerste instantie kan de behandelend arts (huisarts) van deze persoon - op basis van zijn getuigenis en die van u - hem adviseren en doorverwijzen naar een -> psycholoog of een ->psychiater. Als uw naaste nog geen huisarts heeft, kan hij er een zoeken op de website van de FAMGB (Federatie van Verenigingen van Huisartsen Brussel).

 

Voor vragen over dervingen, aarzel niet om de brochure te raadplegen “En psychiater die ik ging raadplegen” van christelijke wederkerigheid. Zij zal u informeren over consultlocaties, prijzen, etc.

Een bezoek aan een -> psycholoog of een ->remediërende leraar wordt onder bepaalde voorwaarden terugbetaald. Om van deze hulp te profiteren, raadt u hem aan om bij zijn arts of psychiater (indien hij die heeft) na te gaan wat de voorwaarden van dit aanbod zijn. Meer informatie hier.

Mijn zoon die studeert/werkt in het buitenland/weg van huis en tot nu toe geen gezondheidsproblemen heeft, vertoont ineens geen teken van leven. Wat moeten we doen ?

Kijk of uw geliefde een hulpbron ter plaatse heeft, zoals een buurman, familie, vriend, huisgenoot... met wie u contact kunt opnemen om indirect zijn nieuws op te nemen. Als uw familielid een arts in het buitenland heeft, kunt u ook bij hem terecht.

Heeft uw naaste een hulpbron die u kan informeren over hun gezondheidstoestand? Je kan contact opnemen met de Belgische ambassade of het consulaat van het land waar uw dierbare woont.

Een van mijn familieleden is net gediagnosticeerd. En nu ?

Allereerst moet u weten dat a herstel en/of herstel van uw dierbare is mogelijk, maar het kost tijd...

Verlies vooral de hoop niet. Het is belangrijk om uw naaste te kunnen ondersteunen maar ook om uzelf te beschermen (-> zie Vraag: Hoe voorkom je een burn-out als naaste? Hoe bewaren?)

Isoleer jezelf niet. Het is absoluut noodzakelijk voor u om te kunnen praten met iemand die begrijpt wat u doormaakt, of het nu een familielid (leden), vriend(in) of andere geliefde is die doormaakt / die heeft meegemaakt wat u doormaakt . Hiervoor zijn er verschillende verenigingen van nabestaanden om u te ondersteunen en te informeren. Er zijn ook verschillende steungroepen voor familieleden in Brussel.  

U kunt proberen meer te weten te komen over de ziekte van uw naaste, zodat u beter begrijpt wat er met hem of haar gebeurt en hoe u hem kunt ondersteunen door uw grenzen te respecteren. Hiervoor kunt u onze woordenlijst geestelijke gezondheid om meer te leren over ziekten, verschillende soorten professionals in de geestelijke gezondheidszorg, verschillende therapiebenaderingen, soorten medicijnen, enz.

Wilt u meer informatie over bestaande diensten? Je kunt ze vinden:

Hoe een ondersteuningsstrategie rond de patiënt tot stand brengen die familieleden, professionals en patiënten omvat?

Als geliefde is het mogelijk dat u een goede band hebt met de lijdende persoon. Dan is dat een sterkte, want je bent een geruststellende en onmisbare referentie.

Uiteraard kunt u met behulp van de zorgteams een strategie bepalen, rekening houdend met ieders vaardigheden. In dit geval zou het interessant zijn om de onderlinge afhankelijkheid, wederzijdse steun en uw bereidheid om samen te werken met het team te benadrukken, met respect voor privacy en beroepsgeheim.

U hebt in ieder geval het recht om alle informatie die u relevant acht over uw naaste door te geven aan de professionals en de professionals kunnen u ook informatie geven over alle niet-vertrouwelijke aspecten.

Hoe organiseer ik een follow-up met mijn volwassen naaste die een psychische stoornis heeft en op gespannen voet staat met de samenleving, maar aan anosognosie lijdt?

Met een patiënt die zich bewust is van zijn pathologie, is het gemakkelijker om te onderhandelen over een draaglijke modus vivendi en een positieve synergie tussen arts en familie.

Heeft uw naaste met een psychische aandoening geen goede zorg? Zijn/haar kwaliteit van leven kan worden aangetast.Deze persoon/hij kan zichzelf in gevaar brengen en/of een mogelijk gevaar vormen voor anderen.

Wat is anosognosie ?

  1. Je naaste houdt maanden of jaren vol dat ze niet ziek zijn, dat ze geen symptomen hebben, zelfs als ze worden geconfronteerd met duidelijk bewijs dat ze inderdaad ziek zijn
  2. Uw familielid legt de feiten onlogisch en met confabulaties uit / reageert op een bepaalde logica.  

Je geliefde lijdt van anosognosie en weigert te worden behandeld en als hij een gevaar vormt voor zichzelf of voor anderen? U kunt vragen om uw naaste onder observatie te plaatsen op een psychiatrische afdeling. Raadpleeg hiervoor de pagina Justitie - Observatie. 

Hoe zorg je voor sociale bescherming en de bescherming van het dagelijks leven van iemand die een ernstige diagnose heeft gekregen?

Ten eerste is de "zwaarte" van een diagnose een zeer subjectief begrip. In alle gevallen is het essentieel om met de bij het stellen van de diagnose betrokken zorgverleners in gesprek te gaan en hen te bevragen om zoveel mogelijk concrete informatie te verkrijgen over de betekenis van de diagnose en de mogelijke gevolgen voor de patiënt. , voor het gezin, enz. evenals op gedragsmatige, emotionele en praktische wegen om te overwegen voor de toekomst.

Daarnaast is het interessant om te weten voor wie het "zwaar" is en wie er last van heeft en wellicht hulp nodig heeft om met de situatie om te gaan. In dit geval kan de zwaarte van een diagnose worden geherformuleerd in termen van "last" met betrekking tot de behoeften en hulpvragen gericht aan het gezinssysteem (familieleden) en/of zorg (aantal interveniënten, diensten, gevraagde instellingen).

Als deze belasting over meerdere schouders kan worden verdeeld, zal deze deels – in ieder geval praktisch, minder “zwaar”.

Voor de aspecten emotionele belasting die verband houden met de situatie van "zware diagnose", wordt aanbevolen om, indien deze belasting te belangrijk is, contact op te nemen met een professional: a psycholoog, a psychiater of een huisarts; er zijn ook discussiegroepen.

Ze moeten ook rekening houden met het aspect van sociale bescherming, d.w.z. de persoon die de diagnose heeft gekregen, kan mogelijk te maken krijgen met een daling van zijn financiële middelen of een stijging van zijn uitgaven.

Sociale bescherming is er dus op gericht om collectief het financiële levensonderhoud van individuen te vrijwaren. Dit voorziet in verschillende mechanismen die tot doel hebben een minimuminkomen te verzekeren dat de zieke in staat stelt te “integreren” in de samenleving. De socialezekerheidsstelsels verschillen naargelang het statuut (werknemer, werknemer, werkloze, zelfstandige) en het inkomen uit arbeid voorafgaand aan de diagnose. Sommige mensen hebben nooit de kans gehad om te werken, dan is het handig om contact op te nemen met het OCMW van de woongemeente.

Voor aanvullende informatie over de verschillende scenario's nodigen wij u uit om contact op te nemen met uw onderlinge verzekeringsmaatschappij en de website van SPF Emploi te bezoeken. Je zal vinden contacten met de OCMW's van de 19 Brusselse gemeenten hier.

In bepaalde situaties kan de wet van 18/07/1991 art. 488bis voorziet in de mogelijkheid van voorlopig beheer van goederen. Een brochure over dit onderwerp is te downloaden door de volgende link te volgen.

Wat betreft de bescherming van het dagelijks leven, zal de absorptie van de impact op het dagelijks leven afhangen van de compenserende strategieën die kunnen worden ontwikkeld in samenwerking met het familie-, persoonlijke en professionele netwerk van de betrokkene.

Daarom is er zeker geen eenvoudig antwoord op deze vraag. We nodigen u uit om contact op te nemen met de belanghebbenden, diensten, instellingen en familieleden die rechtstreeks betrokken zijn bij de ondersteuning van de persoon die de diagnose heeft gekregen, om de situatie te beoordelen en evoluerende en relevante strategieën aan te bieden.

Hoe voorkom je een burn-out als naaste? Hoe bewaren?

Als naaste is het essentieel dat je zorgt voor je mentale en fysieke gezondheid. Als mantelzorger van iemand met een psychisch probleem vergeet je misschien om voor jezelf te zorgen. Maar net als iedereen heb jij ook je grenzen. Word je ervan bewust en leer ze af te dwingen.[1] Om je grenzen te kunnen herkennen en jezelf te beschermen, is de kans groot dat je hulp nodig hebt.

Hier zijn enkele manieren om u te helpen zich beter te voelen:

  • Identificeer duidelijk uw behoeften en rangschik ze in volgorde van belangrijkheid voor u,
  • Vertel uw zieke geliefde duidelijk wat uw verwachtingen zijn en zorg ervoor dat hij het heeft begrepen,
  • Luister naar je geliefde en laat dan je mening horen,
  • Een beetje humor in de uitwisselingen ontspant de sfeer,
  • Zorg ervoor dat u uw tijd in evenwicht houdt; verwaarloos geen activiteiten die je gelukkig maken en die je helpen te ontstressen. Reserveer periodes speciaal voor jou en oefen aangename activiteiten zonder de aanwezigheid van je geliefde,
  • Neem de tijd om andere familieleden en vrienden te zien. Wees niet bang om hen om hulp te vragen als je je overweldigd voelt,
  • Neem geen verantwoordelijkheden op je die niet van jou zijn. Onderschat de capaciteiten van je geliefde niet. [2]

[1] https://www.camh.ca/fr/info-sante/guides-et-publications/si-un-membre-de-votre-famille-refuse-de-se-faire-soigner

En https://wallonie.similes.org/wp-content/uploads/2018/04/29829_Guide-Indispensable_BELGIQUE_web.pdf p. 60 ff

Hoe reageer ik als de zorgverleners die mijn zieke familielid behandelen geen rekening houden met mijn standpunt/suggesties?

Om deze vraag te beantwoorden, moet u nauwkeurigere informatie hebben over wat er is geprobeerd, zodat uw standpunt in overweging wordt genomen, wetende dat "in overweging nemen" niet betekent dat u akkoord gaat met of de aanbevelingen opvolgt.

Heeft u om een interview verzocht door expliciet te vermelden dat u uw standpunt met de gezondheidswerkers wilde delen? Hebt u uw zorgen en uw standpunt gedeeld met uw zieke naaste? Heeft u een document opgesteld of een e-mail geschreven waarin u uw standpunt kenbaar maakt aan de betrokken zorgprofessional? Heeft u een second opinion aangevraagd bij een andere professional of deskundige met dezelfde vaardigheid? Heeft u de mening verzameld van instanties die erkende aanbevelingen opstellen? enz…

Dan kan het interessant zijn u persoonlijk te peilen om alles te weten wat u thuis kunt bevredigen en wat u denkt dat het zou bevredigen bij uw geliefde zieke, dat er rekening wordt gehouden met uw standpunt. Soms kan het nodig zijn om hulp te vragen om deze klus te klaren. Aarzel niet om contact op te nemen met een psycholoog of uw behandelend arts om u te helpen deze vraag te verduidelijken.

Bovendien is een van de fundamentele principes van het gezondheidszorgsysteem therapeutische vrijheid. De patiënt heeft de keuze van zijn therapeut.Dit betekent dat u uw naaste heel goed kunt voorstellen een meer attente professional te zoeken volgens uw eigen criteria, als de behandelmethoden niet bij u passen.

Heeft de gestelde diagnose geestesziekte wetenschappelijke waarde?

Wat is een wetenschappelijke waarde? Komt het begrip waarde, zoals gesteld in deze vraag, dicht in de buurt van dat van 'relevantie', 'erkenning' of zelfs 'waarheid'? Wat het begrip "wetenschap" betreft, definieert het Larousse-woordenboek het als een "samenhangende hoeveelheid kennis met betrekking tot bepaalde categorieën feiten, objecten of verschijnselen die aan wetten gehoorzamen en/of worden geverifieerd door experimentele methoden".

Deze noties, en met name op het gebied van geestelijke gezondheid, lijken te verschuiven, te veranderen met tijden, culturen, theorieën en bepaalde plaatsen. Als de wetenschappelijke waarde van een diagnose in de geestelijke gezondheidszorg als zodanig onderhevig is aan kritiek en evolueert in de tijd, is het directe operationele gevolg dat de diagnose dat ook is.

Bovendien, als "waarde" niet "waarheid" betekent, kan de betekenis ervan dezelfde zijn als die van erkenning (door de gebruikers en door de wetenschappelijke gemeenschap die het heeft geproduceerd). Wat betreft de relevantie, het blijft om de effecten van klinische hefbomen te observeren die de diagnose al dan niet toelaat, omdat de eerste functie van een diagnose in de geestelijke gezondheid toch hetzelfde blijft om de behandeling door de beoefenaar te vergemakkelijken.

We kunnen daarom stellen dat de diagnose in de geestelijke gezondheidszorg een meer onzekere status aanneemt dan andere soorten medische diagnoses, althans in die zin dat de identificatie van de aard en de oorzaken van de moeilijkheden, aandoeningen en ziekten niet door dezelfde indicatoren of dezelfde klinische observaties wordt geleid. die impliciet rekening houden met de theoretische uitgangspunten van de beoefenaar. De kwestie van de definitie van een psychische stoornis is momenteel onderwerp van discussie. Dus de wetenschappelijke waarde is naar onze mening niet van dezelfde orde, omdat het niet dezelfde garanties biedt als voor andere wetenschappen zoals bijvoorbeeld natuurkunde of scheikunde.

Bijvoorbeeld de DSM-handleiding[1], vandaag op zijn 5e editie, werd gebouwd door leden van de American Psychiatry Association in een militaire context en met als hoofddoel de communicatie tussen psychiaters te vergemakkelijken. We herinneren u er echter aan dat de diagnose in de geestelijke gezondheidszorg toch erg relatief is. Zo behoorde homoseksualiteit tot 1982 tot de psychische stoornissen van de DSM...

Als de wetenschappelijke waarde echter relatief is, zijn de effecten van deze nosografische categorieën reëel: ze hebben gevolgen voor verschillende terugbetalingen, voor het verkrijgen van een rijbewijs, voor de adoptie van een kind of voor het verwerven van een bepaalde sociale status die kan leiden tot vrijstelling van burgerlijke en strafrechtelijke aansprakelijkheid. (Lees over dit onderwerp de geschriften van A. Frances[2] of Jean-Jacques Wittezaele[3]).

(En laten we niet uit het oog verliezen dat de primaire functie van een diagnose in de geestelijke gezondheidszorg is om de behandeling te vergemakkelijken en de kwaliteit van leven van het gezinssysteem te verbeteren).

 

[1] DSM is de afkorting van "diagnostisch en statistisch handboek van psychische stoornissen". Er is ook de CIM (11e editie) of internationale classificatie van ziekten.

[2] A.Frances, "De psychiatrie loopt uit de hand", Le Nouvel Observateur, 9 mei 2013.

[3] J.-J. Wittezaele en G. Nardone, “Een logica van psychische stoornissen”, Domaines Psy, Seuil, 2016

Heeft de diagnose geestesziekte die is gesteld wetenschappelijke validiteit?

In de verschillende methoden van wetenschappelijk onderzoek, hypothetisch-deductief, inductief of empirisch, wordt de geldigheid van een idee getest door hypothesen over een onderwerp te formuleren, door te experimenteren en/of te observeren. De validatie[1] van een experiment wordt gedefinieerd door het feit dat het inderdaad meet wat het zou moeten meten en het is ook het eindresultaat van een reeks validatieprocedures die verschillende soorten criteria samenbrengen die het mogelijk maken om de degelijkheid van een experiment te evalueren.

We weten allemaal dat het begrip betrouwbaarheid van een experiment essentieel is, zowel voor de aanvaarding van een hypothese door de wetenschappelijke gemeenschap als voor het concept van validiteit.

Het begrip "betrouwbaarheid" wordt gedefinieerd door het feit dat de resultaten reproduceerbaar moeten zijn. Dit betekent dat onder dezelfde omstandigheden andere onderzoekers tot dezelfde resultaten moeten komen. 

We weten echter dat menselijk oordeel het begrip betrouwbaarheid verstoort, dus experimenten waarvoor menselijk oordeel essentieel is, zijn minder gemakkelijk betrouwbaar en daarom geldig.

Deze verschillende bevindingen suggereren dat de kwestie van de wetenschappelijke validiteit van de diagnose van geestesziekte niet op zo'n duidelijke en solide manier wordt bepaald als bij andere soorten wetenschappelijke experimenten.

Bovenal maakt de diagnose in de geestelijke gezondheidszorg het mogelijk om te vertrouwen op een reeks klinische oriëntatiepunten om de zorg te sturen en de behandeling door de behandelaar te vergemakkelijken.

 

[1] Voor een volledige definitie van het begrip validiteit of betrouwbaarheid kan men de overeenkomstige artikelen lezen in de "Dictionary of Psychology", R.Doron en F. Parot, 1998

Referenties voor veelgestelde vragen: Brussels Platform voor Geestelijke Gezondheid

Maak een afspraak

Voor het maken van een afspraak of consultatie kunt u het formulier invullen en wij nemen zo spoedig mogelijk contact met u op. U kunt ons ook bellen of mailen, wij beantwoorden graag al uw vragen.